Κάθε bonsai είναι ένα ζωντανό έργο τέχνης που απαιτεί από τον καλλιτέχνη-ιδιοκτήτη του αφοσίωση και υπευθυνότητα για να διατηρήσει την ομορφιά του. Κάθε δένδρο bonsai μπορεί να ζήσει εκατοντάδες χρόνια και να κληρονομείται από γενιά σε γενιά.
Αν και η λέξη «Bon-sai» είναι ιαπωνική, η τέχνη που περιγράφει προέρχεται από την Κίνα. Η αρχική κινεζική λέξη για το μπονσάι ήταν P'en Tsai. Οι Κινέζοι ξεκίνησαν από το 700 μ.Χ. χρησιμοποιώντας ειδικές τεχνικές για δέντρα νάνους σε γλάστρες. Οι Κινέζοι ήταν πάντα ένας λαός που εκτιμούσε πολύ την ομορφιά της φύσης και αυτό φαίνεται σε όλες τις μορφές της τέχνης τους από τη ζωγραφική , γλυπτική αλλά ακόμα και τις πολεμικές τέχνες. Σε κανέναν άλλο πολιτισμό, τα φυτά δεν είχαν έναν τόσο ιδιαίτερο ρόλο. Γραπτά 2500 χρόνια πριν αναφέρουν διάφορες τεχνικές καλλιέργειας, κλαδέματος και μπολιάσματος.
Αρχικά καλλιέργησαν μπονσάι χρησιμοποιώντας δέντρα μωρά που τα έπαιρναν από τα δάση της Κίνας. Στην συνέχεια εφάρμοσαν την φιλοσοφία του Τάο για την ανάπτυξη της τέχνης του Μπονσάι . Με τον ίδιο τρόπο που εφάρμοζαν το Τάο στην ζωή τους με την μέθοδο της αργής αναπνοής ώστε να επιμηκύνουν την διάρκεια της ανθρώπινης ζωής , έκοβαν φύλλα, κλαδιά και ρίζες καθυστερώντας την κυκλοφορία των χυμών τους. Στη συνέχεια αυτή η γεμάτη φιλοσοφία τέχνη εξαπλώθηκε στα βουδιστικά μοναστήρια .
Πολύ αργότερα, η τέχνη αυτή μεταφέρθηκε στην Ιαπωνία. Το γεγονός ότι οι Ιάπωνες ανέπτυξαν περισσότερο από τους Κινέζους τα Bonsai οφείλεται στην επιρροή του Ζεν Βουδισμού, αλλά και στο γεγονός ότι η Ιαπωνία είναι μόλις 4% του μέγεθος της ηπειρωτικής Κίνας με ελάχιστο δασικό πλούτο. Η τέχνη του Bonsai είναι ένα σύμβολο της ιαπωνικής ιστορίας και του πολιτισμού της κατά τη διάρκεια των τελευταίων 200 χρόνων. Οι μοναχοί Ζεν βρίσκοντας την ομορφιά στη απλότητα της φύσης, ανάπτυξαν την τεχνική Bonsai σε ιαπωνικές γλάστρες-δίσκους που ήταν μεγαλύτερες από τις κινέζικες. Οι οποίες ονομαζόταν hachi-no-ki, κυριολεκτικά, μπολ του δέντρου.
